سیاره به جسمی فضایی با جرم بسیار زیاد گفته می شود كه گرد یك ستاره در گردش باشد. سیاره از ستاره كوچكتر است و از خود نوری نمی تاباند. بخاطر بزرگی سیاره ها، نیروی گرانش (جاذبه) شكل آنها را بصورت كروی درآورده است. به اجرامی كه گرد خود سیاره ها میگردند سیاره نمیگویند بلكه آن دسته از اجرام، ماهک یا قمر نام دارند. پیش از دهه ۱۹۹۰ میلادی تنها ۹ سیاره (و همگی در سامانه خورشیدی ما) شناخته شده بودند، ولی امروزه (در سال ۲۰۰۴) تعداد ۱۳۰ سیاره شناسایی شده است. همه سیاره های تازه یاب در بیرون از منظومه خورشیدی ما قرار دارند، از اینرو گاه به آنها برون سیاره نیز گفته می شود. سیاره ها مقدار كمی انرژی از طریق همجوشی تولید می كنند، برخی هم هیچ انرژی ای تولید نمیكنند. کره زمین نیز یك سیاره است.
سیاره های سامانه خورشیدما:
نه سیاره اصلی و برسمیت شناخته شده منظومه ما به ترتیب فاصله از خورشید بدین شرحند:
▪ تیر
▪ ناهید
▪ زمین
▪ بهرام
▪ مشتری اقمار مهم مشتری عبارتند از: گانیمید اروپا یو کالیستو و نزدیکترین قمر به سطح آن آمالته آ است.
▪ کیوان میماس و تیتان. ولی مهمترین قمر آن تیتان است که حتی از عطارد بزرگتر است.
▪ اورانوس
▪ نپتون دو قمر دارد به نامهای تریتون و نرئید. اما نرئید از سطح سیاره بسیار دور است.
▪ پلوتون قمر آن شارون است که بیشتر شبیه یک جفت برای سیاره است تا یک قمر. به نظر می رسد پلوتون زمانی از اقمار نپتون بوده است چون اندازه ای بسیار کوچک و مداری عجیب دارد.
(اورانوس، نپتون و پلوتون چون در چند سده ی اخیر کشف شده اند تنها نام های اروپایی دارند.)

نويسنده : مسعود کاشانی | تاريخ : شنبه 7 خرداد 1390برچسب:سیاره,درمورد سیاره,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |